اینکه کشورهای جهان نسبت به رخدادها و تحولات یا بحران‌های جهانی واکنش از خود نشان دهند امری طبیعی است ولی آنچه مرزهای یک واکنش و مداخله‌گری را روشن می‌کند، حقوق قانونی و منشور سازمان ملل و کنوانسیون‌های بین‌المللی است. در پنج سال گذشته سوریه شاهد حوادث متأثر‌کننده‌ای بوده و طیفی از انواع جنایت‌ها و ویرانی و تروریسم در آن به وقوع پیوسته است. بر هیچ کس پوشیده نیست که عاملان جنایت و تروریسم در سوریه از سوی چه کسانی حمایت می‌شوند و گاه این حمایت‌ها، آنچنان علنی و رسوا می‌باشد که معنای آن یا کینه‌توزی است یا انفعال و استیصال از سوی حامیان جنایت و تروریسم در سوریه.

همین حامیان تروریسم و جنایت اکنون به دلیل یک واکنش جمعی در همکاری روسیه، ایران، سوریه و عراق و حزب‌الله که معادله تروریسم در سوریه را معکوس نموده، دور هم جمع شده‌اند تا با نادیده گرفتن تروریسم، به راه‌حل سیاسی در سوریه متمرکز شوند. آنها اکنون همان اهداف جنگی و تروریستی را در دستور مذاکرات وین قرار داده‌اند و اصرار دارند و امیدوارند به  این اهداف یا بخشی از آن دست یابند. اگر تجمع در وین برای مبارزه با تروریسم و جنایت جنگی و جنایت علیه بشریت باشد که از حمایت قوانین بین‌المللی هم برخوردار است راه آن نیز توقف حمایت از تروریست‌ها توسط کشورهایی است که لیست آن امروز برای همه روشن است. اگر وین برای تحقق اهداف و منافع استعماری و استکباری تشکیل شده باشد و حامیان تروریسم با احساس قیمومت بر جهان و حاکمیت‌های کشورهای مخالف خود، به دنبال مداخله‌گری و بدعت خطرناک قیمومت بر کشورها باشند، هیچ قانون و اراده غیر استکباری وغیر استعماری، آن را تأیید نمی‌کند. کشورهای ورشکسته‌ای مانند عربستان یا جانیانی مثل امریکا، انگلیس و رژیم صهیونیستی، چه حقی دارند که برای رئیس‌جمهور قانونی یک کشور یا ساختارهای گوناگون آن یا حتی اصلاحاتی که باید در آن اعمال شود، نسخه بپیچند و با اهرم تروریسم، یک کشور یا منطقه را به بی‌ثباتی کشیده و انتظار دریافت جایزه نیز داشته باشند.

همانگونه که رهبر معظم انقلاب در دیدار با سفرای جمهوری اسلامی بیان فرمودند: «امریکا در حل مسائل منطقه‌ای دنبال تحمیل منافع خود می‌باشد و حل این بحران‌ها را دنبال نمی‌کند.»

درک این رفتار خیره‌سرانه چندان مشکل نیست، وقتی هاموند وزیر خارجه انگلیس برای دلداری رژیم سفاک و عصر حجری عربستان، ایران را متهم به حمایت از تروریسم می‌کند و خط و نشان هم می‌کشد! و وعده استقرار ناوها و هواپیماهای جنگی و پایگاه‌های نظامی در منطقه را با سران رژیم‌های وابسته و دست‌نشانده مطرح می‌کند.  نشست وین باید جایگاه قانونی  خود را بشناسد و تنها در مبارزه با تروریسم داعشی و القاعده‌ای و تمامی اشکال آن‌که مورد حمایت رژیم‌های مشخص می‌باشد، می‌تواند از حمایت قوانین بین‌المللی برخوردار شود ولی هیچ وجاهتی برای مداخله‌گری و قیمومت در سوریه ندارد و هرگونه پیشنهاد سیاسی باید به تأیید و قبول دولت و ملت سوریه دست یابد.